Even over de appels. Hoewel ik praktisch ben opgegroeid ben in een appelboomgaard, kan ik nog flink in de war raken als ik appels wil kopen. Ken je dat?
Als het gaat om handappels kies ik religieus voor de harde, zoet-zure Elstars, het liefst een beetje grote. Beetje rood, beetje groen. Een perfecte sneeuwwitje appel. Ik heb heus wel eens een Pink Lady geprobeerd, of 'Jazz' (wie verzint zo'n naam voor een appel?!), maar de een is te melig en de ander te hard zuur, en ik weet niet welke wat is. Met Elstar zit ik altijd goed. Religieus zei ik toch.
Voor moesappels kun je echter geen Elstars gebruiken. Die zijn te zuur en karamelliseren daarom niet goed. Ik heb vergeet altijd de naam voor de beste moesappel (internet heeft me net geleerd dat ik jona gold moet hebben), maar ik kom er meestal goed uit. Ik herken moesappels aan hun uiterlijk en geur. Moesappels zijn wat minder glanzend, ze ruiken wat zacht zoeter, neigen naar melig maar net niet. Ze zijn vaak ook een slagje groter dan handappels.Dit plaatje hiernaast is een Pink Lady denk ik. In ieder geval niet een appelmoesappel. De bonzaaiboomappel lijkt meer op een moesappel, maar nog net iets te glimmend.
Nu we het toch over appels hebben, ik heb nog een makkelijk klein receptjes voor appelmoes hebben.. Die maak je natuurlijk ook zelf. Gewoon diezelfde soort appels schillen en koken in een dun laagje water (tegen het aanbraden). Kaneel erbij, stampen (of pureren) en voilà KLAAAAARR. Door het zelf te maken kun je precies bepalen hoe grof je de appelmoes wil. Nooit meer besluiteloos voor het gigantische schap met ontelbare potten appelmoes staan en twijfelen of je compote, moes of moes met stukjes wil hebben. Of welke vreemde varianten ze allemaal verzinnen. Jij maakt jou eigen smaak.
Dit is trouwens Karel Appel. Het schilderij heet Vrijheidsscheeuw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten